Ik kan zeker en vast stellen dat ik dit jaar een stukje gegroeid ben als lezer. Niet dat ik een boekenwurm ben geworden, maar ik ben ook geen boekenhater meer en dat was ik in het begin van het jaar wel, in elk geval niet ver van.
Het eerste boek dat we dit jaar verplicht moesten lezen was 'De helaasheid der dingen'. Na het lezen van dit boek zag ik mijn goede voornemen om wat meer te lezen en om er het plezier in te vinden helemaal in elkaar vallen. Op zich vond ik het niet echt een slecht boek, maar het was mijn stijl niet. Hierdoor had ik al geen zin meer om andere boeken te lezen.
Daarna werd ons verteld dat we 'Post voor mevrouw Bromley' moesten lezen. Toen ik hoorde dat het over de oorlog ging, was ik enerzijds enthousiast, omdat ik nog niet vaak over de oorlog gelezen had en er ook niet al te veel over wist, maar anderzijds zat ik er tegen op, omdat de oorlog mij niet erg interesseerde. Toen kwam ik erachter dat het boek meer dan 500 pagina's telde en had ik er al helemaal geen zin meer in. Vooral om het feit dat ik ontzettend traag lees, doordat ik voortdurend aan andere dingen denk terwijl ik lees en dus snel afgeleid ben, maakte ik mij zorgen. Toch begon ik vol goede moed met lezen en het boek heeft mij aangenaam verrast. Ik kan niet zeggen dat ik ieder hoofdstuk met evenveel plezier heb gelezen, maar dat moet ook niet denk ik. Voor mij leek het wel alsof ik deze 500 pagina's sneller had gelezen dan 'De helaasheid der dingen', hoewel dit boek maar half zo veel pagina's telde. Ik denk dat ik Post voor mevrouw Bromley zo leuk vond, omdat het niet enkel over de oorlog ging, maar ook over het leven van John. Hierdoor zaten er veel verschillende onderwerpen in het boek verstopt en dat vond ik leuk. Dit boek heeft mij het meest van alle boeken die ik heb gelezen voor de drie talen veranderd als lezer, in de positieve zin.
Hoewel ik niet al deze boeken even interessant vond, heb ik wel duidelijk gemerkt dat er een dikke streep kan getrokken worden tussen het soort boeken dat we in de vorige jaren moesten lezen en de boeken die we nu lezen. De vorige jaren zie ik als een inleiding op de boeken van dit jaar en volgend jaar. Deze boeken zijn echte literatuur en ook al vond ik niet ieder onderwerp even leuk, toch las ik deze boeken veel liever, omdat de stijl waarin ze zijn geschreven mij meer aanspreekt.
Tijdens de lessen Nederlands hebben we ook ontzettend veel gedichten bestudeerd en dat is iets dat ik, in tegenstelling tot vele anderen, graag doe. Ik hou ervan om te schrijven en ik vind het leuk om te zien hoe dichters zich een weg weten te banen tussen al die andere gedichten. Ze vinden steeds een manier om erbovenuit te steken.
Buiten de boeken die we verplicht moesten lezen, heb ik dit jaar nog geen andere boeken gelezen, doordat ik ook dikwijls moet lezen voor Frans en Engels. Per maand moeten we ongeveer twee boeken lezen en voor mij is dat al heel wat. Ik ben vooral blij dat ik Post voor mevrouw Bromley gelezen heb, omdat dat boek mij echt iets heeft geleerd. Bovendien heeft het mij een andere kijk gegeven op de literatuur en heeft het mij veel geleerd over de oorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten